Kaderine terk edilmiş mekanlar beni hep hüzünlendirir. Hatırlıyorum da, amcamlar İstanbul’a taşınınca, gidip, bomboş evin pencere camına başımı dayayıp uzun uzun seyre dalardım. Bir anda her kes ve her şey … Hripsime’nin Hüznü okumayı sürdür
WordPress sitenizde gömmek için bu adresi kopyalayıp yapıştırın
Bu kodu sitenize gömmek için kopyalayıp yapıştırın